VERSCHILLENDE GARENS 

26 mei 2023 

Hier is een video (ook op mijn Instagram) waarin ik aan het scheren ben op het frame. Als ik “op mijn frame” zeg, bedoel ik het houten frame waar ik het doek opspan en op werk. Als ik later de term “frame” gebruik, heb ik het specifiek over de rand of omlijsting die het afgewerkte werk krijgt.

Tijdens het hele proces doe ik meerdere knip- en scheerbeurten. Ten eerste knip ik meteen nadat ik een kleur heb getuft de zijkanten bij om de spanning te verminderen. Dit zorgt er ook voor dat wanneer ik aangrenzende draden schiet, de zijkanten niet in elkaar overlopen.

Tijdens het tuften scheer en knip ik het hele stuk zorgvuldig. Als het hele werk af is (zoals te zien in deze video, nog steeds op mijn frame en nog niet gelijmd), ga ik nog een keer door met knippen en scheren. In dit stadium concentreer ik me op gebieden waar er potentiële risico’s zijn tijdens het scheren. Want als het eenmaal weg is, is het weg. Maar op dit punt, terwijl mijn werk nog niet gelijmd is, biedt het de mogelijkheid om eventuele fouten te herstellen als er iets misgaat.

Dan komt het lijmen van het canvas, gevolgd door nog een ronde van snijden. Hier verfijn ik de details – ik zorg voor rechte lijnen, gladde oppervlakken en de juiste hoeveelheid druk voor duidelijke of scherpe randen. Ik besteed uren aan het perfectioneren van deze nuances.

Maar op een gegeven moment moet je het loslaten. Dit is een uitdagend maar intrigerend aspect van het werken met dit materiaal. Het is organisch, altijd in beweging en ik heb er nooit volledige controle over. Er is dus een delicaat evenwicht tussen controle willen en behouden en loslaten.

Ik knip de randen nooit bij. Niet op het frame, niet na het lijmen. Eerst gaat er een lijst omheen en als die eenmaal op zijn plaats zit, knip ik alle randen bij. Dit zorgt ervoor dat het kunstwerk naadloos aansluit op de lijst.